ŚCT

Standardy Ochrony Małoletnich w Śląskim Centrum Terapeutycznym
reprezentowanym przez firmę CYROŃ Agnieszka Cyroń,
ul 1 Maja 284 w Rudzie Śląskiej, NIP: 641 23 98 713

Rozdział I

Objaśnienie terminów używanych w dokumencie Standardy Ochrony Małoletnich

§ 1.

Objaśnienie terminów

1. Podmiot – Śląskie Centrum Terapeutyczne, ul. 1 Maja 284 w Rudzie Śląskiej.

2. Personel – osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej, kierownictwo podmiotu lub osoba odbywająca praktyki.

3. Kierownictwo Podmiotu – CYROŃ Agnieszka Cyroń, ul.1 Maja 284 w Rudzie Śląskiej organ wykonawczy podmiotu, który zgodnie z obowiązującym prawem i wewnętrznymi dokumentami jest uprawniony do podejmowania decyzji o działaniach Podmiotu.

4. Dziecko – małoletni oraz każda osoba, która nie ukończyła 18. roku życia.

5. Opiekun dziecka – osoba uprawniona do reprezentacji dziecka, w szczególności jego rodzic lub opiekun prawny. W myśl niniejszego dokumentu opiekunem jest również rodzic zastępczy.

6. Zgoda rodzica dziecka – zgoda co najmniej jednego z rodziców/opiekunów prawnych dziecka.

7. Krzywdzenie dziecka – zachowanie, które może stanowić popełnienie czynu zabronionego na szkodę dziecka przez jakąkolwiek osobę, w tym członka personelu lub zagrożenie dobra dziecka, w tym jego zaniedbywanie. Każde zamierzone lub niezamierzone działanie/zaniechanie jednostki, instytucji lub społeczeństwa jako całości i każdy rezultat takiego działania lub bezczynności, które naruszają równe prawa i swobody dzieci i/lub zakłócają ich optymalny rozwój. Wyróżnia się 5 podstawowych form krzywdzenia:

a) przemoc fizyczna wobec dziecka – to przemoc, w wyniku której dziecko doznaje faktycznej fizycznej krzywdy lub jest nią potencjalnie zagrożone. Krzywda ta następuje w wyniku działania bądź zaniechania działania ze strony rodzica lub innej osoby odpowiedzialnej za dziecko, lub której dziecko ufa, bądź która ma nad nim władzę. Przemoc fizyczna wobec dziecka może być czynnością powtarzalną lub jednorazową. Są to także kary fizyczne takie jak długotrwałe przebywanie w jednej pozycji, wykonywanie ćwiczeń nie wynikających z celów terapeutycznych;

b) przemoc emocjonalna – zwana także psychiczną wobec dziecka to nie fizyczna, szkodliwa interakcja pomiędzy dzieckiem a dorosłym, obejmująca zarówno działania, jak i zaniechania. Przejawami przemocy emocjonalnej może być zmuszanie dziecka do aktywności ponad jego możliwości, wbrew potrzebom dziecka;

c) przemoc seksualna (wykorzystywanie seksualne dziecka) – angażowanie dziecka przez dorosłego/lub inne dziecko w aktywność seksualną, z kontaktem fizycznym takim jak dotykanie, zmuszanie dziecka do dotykania ciała sprawcy w sposób seksualny czy stosunek seksualny lub bez kontaktu fizycznego (np. ekshibicjonizm, wszelkie formy werbalnego molestowania, przekazywanie treści pornograficznych);

d) przemoc rówieśnicza – występuje, gdy dziecko doświadcza różnych form przemocy
ze strony rówieśników.

8. Osoba odpowiedzialna za politykę ochrony dzieci - wdraża standardy ochrony dzieci oraz bezpieczeństwo w Internecie, sprawuje nadzór nad prawidłowym stosowaniem standardów ochrony dziecka w podmiocie oraz je aktualizuje.

9. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji – członek personelu wyznaczony przez kierownictwo podmiotu odpowiedzialny za przyjmowanie zgłoszeń o zagrożeniu dobra dziecka i podejmowanie interwencji przed właściwymi organami lub instytucjami.

10. Osoba odpowiedzialna za udzielanie wsparcia dziecku - osoba odpowiedzialna
za opracowanie planu wsparcia dziecka i jego monitorowanie.

11. Rejestr interwencji - dokumentacja zawierająca rejestr ujawnionych lub zgłoszonych incydentów lub zdarzeń zagrażających dobru dziecka, uwzględniający informacje
o zgłoszeniu ze wskazaniem osoby zgłaszającej, osoby podejrzewanej o krzywdzenie (opiekun, członek personelu, inne dziecko, inna osoba), rodzaju podjętej interwencji (zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa, wniosek o wgląd w sytuację rodziny, wszczęcie procedury Niebieskiej Karty), daty interwencji oraz dokumenty wytworzone podczas interwencji (m.in. notatki służbowe, karty interwencji, kopie zawiadomień/wniosków wysyłanych do właściwych służb).

12. Dane osobowe dziecka - wszelkie informacje umożliwiające identyfikację dziecka, w tym jego imię i nazwisko, wizerunek.

Rozdział II

Bezpieczne relacje

§ 2

Zasady ogólne

1. Cały personel zna i stosuje zasady bezpiecznych relacji personel-dziecko i dziecko-dziecko ustalone w Śląskim Centrum Terapeutycznym.

2. Czynności, które są odnoszące się do dziecka - dokonywane są w myśl zasady dobra dziecka.

3. Personel ma obowiązek traktowania dziecka z szacunkiem, godnością i zwracając uwagę na jego potrzeby.

4. Nie dozwolone jest stosowanie jakichkolwiek form przemocy wobec dziecka.

5. Konieczne jest zazpoznanie się z Standardami Ochrony Małoletnich w Śląskim Centrum Terapeutycznym, ponieważ znajomość i zaakceptowanie zasad są potwierdzone podpisaniem oświadczenia, które po podpisaniu jest dołączane i przechowywane w aktach osobowych, a w przypadku ich braku dołączane do dokumentów regulujących wykonywanie pracy na rzecz Podmiotu.

§ 3

Komunikacja z dzieckiem

1. Wszyscy pracownicy, zleceniobiorcy oraz pozostały personel jest zobowiązany do:

a. działania w sposób otwarty i przejrzysty dla innych, tak aby zminimalizować ryzyko błędnej interpretacji zachowania;

b. utrzymywania profesjonalnej relacji z dziećmi i każdorazowego rozważenia, czy ta relacja, komunikat bądź działanie wobec dziecka są adekwatne do sytuacji, bezpieczne, uzasadnione i sprawiedliwe wobec innych dzieci;

c. traktowania dziecka z szacunkiem;

d. słuchania dzieci i udzielania im odpowiedzi adekwatnych do ich wieku i danej sytuacji.

2. Personel podczas zajęć z dziećmi:

a. aktywizuje dzieci i traktuje je równo bez względu na ich warunki fizyczne, płeć, orientację seksualną, sprawność/niepełnosprawność, światopogląd, status społeczny, etniczny, kulturowy lub religijny;

b. stosuje reguły fair play i zachęca innych do ich przestrzegania.

3. W zakresie relacji personelu z dziećmi zabronione jest:

a. zawstydzanie, upokarzanie, lekceważenie i obrażanie dziecka;

b. krzyczenie na dziecko z wyjątkiem sytuacji wynikającej z zapewnienia bezpieczeństwa dziecku lub innych dzieciom;

c. ujawnianie informacji wrażliwych dotyczących dziecka wobec osób nieuprawnionych, w tym wobec innych dzieci. Obejmuje to przede wszystkim wizerunek dziecka, informacje o jego sytuacji rodzinnej, ekonomicznej, medycznej, opiekuńczej i prawnej;

d. zachowywanie się w obecności dzieci i podczas jakiejkolwiek komunikacji z nim w sposób niestosowny, czyli:

1) używanie wulgarnych słów, gestów i żartów;

2) czynienie obraźliwych uwag;

3) nawiązywanie w wypowiedziach do aktywności bądź atrakcyjności seksualnej oraz wykorzystywać wobec dziecka relacji władzy lub przewagi fizycznej (zastraszanie, przymuszanie, groźby, poniżanie, upokarzanie);

4) proponowanie dzieciom alkoholu, wyrobów tytoniowych i nielegalnych substancji, jak również używanie ich w obecności dzieci;

5) wchodzenie w relacje jakiejkolwiek zależności wobec dziecka lub rodziców/opiekunów dziecka, które mogłyby prowadzić do oskarżeń o nierówne traktowanie, czerpanie korzyści majątkowych i innych.

§ 4

Kontakt fizyczny z dzieckiem.

1. Członkowi personelu nie wolno dotykać dziecka w sposób, który może być uznany
za nieprzyzwoity lub niestosowny.

2. Dopuszcza się sytuacje, w których fizycznych kontakt z dzieckiem może być stosowny
i spełnia zasady bezpiecznego kontaktu, tj.:

a. odpowiadanie na potrzeby dziecka w danym momencie;

b. uwzględnia się wiek dziecka, etap rozwojowy, płeć, kontekst kulturowy i sytuacyjny.

3. Członek personelu rozumie istotę sytuacyjnego kontaktu fizycznego i uwzględnia jego indywidualizację, co oznacza, że nie jest możliwe wyznaczenie uniwersalnej stosowności każdego takiego kontaktu fizycznego, gdyż zachowanie odpowiednie wobec jednego dziecka może być nieodpowiednie wobec innego dziecka. Członkowie personelu zawsze powinni kierować się profesjonalnym osądem bazującym na obserwacji, słuchaniu i odnotowywaniu reakcji dziecka, poprzez pytanie je o zgodę na kontakt fizyczny (np. przytulenie) i zachowanie świadomość, że nawet przy dobrych intencjach kontakt ten może być błędnie zinterpretowany przez dziecko lub osoby trzecie.

4. Podejmując jakiekolwiek decyzje dotyczące dziecka należy poinformować je o tym i starać się brać pod uwagę jego oczekiwania.

5. Kontakt fizyczny z dzieckiem nigdy nie może być niejawny bądź ukrywany, wiązać się
z jakąkolwiek gratyfikacją ani wynikać z relacji władzy.

6. Wykonanie przez personel czynności pielęgnacyjnej lub higienicznej wobec dziecka, wymaga zastosowania jedynie niezbędnego kontaktu fizycznego z dzieckiem. Dotyczy
to zwłaszcza pomagania dziecku w czynnościach tj.: ubieranie się, rozbieranie się, jedzenie, mycie, przewijanie i korzystanie z toalety. W miarę możliwości należy zapewnić udział innej osoby w czynnościach pielęgnacyjnych.

9. Członek personelu jest zobowiązany do:

a. powiadomienia innych uczestników zajęć, w którym dokładnie miejscu będzie przebywać wraz z dzieckiem w przypadku konieczności realizacji czynności pielęgnacyjnych i/lub higienicznych;

b. poinformowania dzieci, że jeżeli czują się niekomfortowo w jakiejś sytuacji, bądź konkretne zachowanie lub słowa członka personelu albo innej osoby wywołują dyskomfort, mogą o tym powiadomić wskazanego członka personelu i mogą oczekiwać odpowiedniej reakcji
lub pomocy;

c. wykonywania swoich obowiązków w taki sposób, aby zawsze był przygotowany
na wyjaśnienie swoich działań wobec dzieci;

d. zachowania szczególnej ostrożność wobec dzieci, które wcześniej doświadczyły nadużycia
i krzywdzenia, w tym seksualnego, fizycznego bądź zaniedbania. Doświadczenia te mogą czasem sprawić, że dziecko będzie dążyć do nawiązania niestosownych, nieadekwatnych fizycznych kontaktów z dorosłymi. W takich sytuacjach należy reagować
z wyczuciem, jednakże stanowczo i pomóc dziecku zrozumieć znaczenie osobistych granic;

e. poinformowania osoby odpowiedzialnej za podejmowanie odpowiedniej interwencji, jeżeli był świadkiem niedozwolonego zachowania wobec dziecka, ze strony dorosłych lub dzieci, w trakcie zajęć prowadzonych przez Podmiot.

§ 5

Kontakty poza godzinami zajęć.

1. Kontakt personelu z dziećmi powinien odbywać się wyłącznie w godzinach pracy lub w czasie trwania zajęć i dotyczyć celów mieszczących się w zakresie obowiązków.

2. W zakresie relacji z dziećmi zabronione jest:

a. zapraszanie dzieci do swojego miejsca zamieszkania;

b. spotykanie się z dziećmi poza godzinami pracy lub czasu trwania zajęć;

c. kontaktowanie się z dziećmi za pośrednictwem środków technologicznych służących
do komunikowania się na odległość (prywatny telefon, e-mail, komunikatory, profile w mediach społecznościowych) w sprawach innych niż związane z organizacją zajęć;

d. nawiązywanie kontaktów poprzez przyjmowanie bądź wysyłanie zaproszeń w mediach społecznościowych.

§ 6

Zagadnienia ogólne

1. Personel jest zobowiązany znać i monitorować stosowanie zasad bezpiecznych relacji dziecko– dziecko ustalonych w Podmiocie.

2. Dzieci biorące udział w aktywnościach realizowanych przez Podmiot są zobowiązane zapoznać się i stosować zasady bezpiecznych relacji dziecko-dziecko.

§ 7

Zasady komunikacji pomiędzy dziećmi.

1. Kolegów i koleżanki należy traktować z szacunkiem, czyli:

a. słuchać, gdy mówią inni i nie przerwać im;

b. pamiętać, że każdy człowiek ma prawo do posiadania i wyrażania własnego zdania, swoich myśli i przekonań, o ile nie naruszają dóbr osobistych innych osób;

c. pamiętać, że jeżeli żarty nie bawią drugiej osoby, należy przerwać taką zabawę.

2. Niedozwolone jest w kontakcie z innymi dziećmi:

a. używanie niecenzuralnych słów, gestów czy żarów;

b. czynienie obraźliwych uwag;

c. ośmieszanie i wyśmiewanie innych dzieci np.: z powodu ich wyglądu, niepełnosprawności, religii, pochodzenia, światopoglądu, koloru skóry i innych;

d. namawianie do krzywdzenia innej osoby;

e. celowe pomijanie, izolowanie innych osób lub zachowanie mające na celu sprawienie, że druga osoba będzie się czuła pomijana bądź izolowana;

f. formułowanie wypowiedzi mających na celu obrażenie/wyśmianie opiekunów innych dzieci.

3. Nie można być obojętnym, gdy koledze, koleżance lub innej osobie dzieje się krzywda,. Należy poinformować o zaistniałej sytuacji personel lub inną osobę dorosłą w celu powiadomienia odpowiednich służb.

§ 8

Obowiązki osób odpowiedzialnych za wprowadzenie Standardów Ochrony Małoletnich i ich realizację.

1. Kierownictwo Podmiotu jest zobowiązane do:

a. dbania i tworzenia bezpiecznego środowiska w Podmiocie;

b. wyznaczenia osób odpowiedzialnych za wdrożenie Standardów Ochrony Małoletnich oraz realizację standardów ochrony dzieci;

c. odpowiedzialności związanych z realizacją standardów ochrony dzieci, określenie zasad współpracy personelu i przydzielenie zadań.

2. Osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci jest zobowiązana do:

a. dbałości o udostępnienie Standarów Ochrony Małoletnich na stronie internetowej Podmiotu;

b. przygotowania personelu do stosowania Standarów Ochrony Małoletnich przed przystąpieniem do pracy, a także po dokonaniu zmian w Standardach Ochrony Małoletnich;

c. koordynowania działań edukacyjnych dotyczących Standardów Ochrony Małoletnich;

d. współpracy z innymi osobami wyznaczonymi do realizacji Standarów Ochrony Małoletnich;

e. prowadzenia ewidencji członków personelu, którzy zapoznali się ze Standardami Ochrony Małoletnich przed przystąpieniem do pracy albo po dokonaniu zmian w Standardach Ochrony Małoletnich;

f. przeglądu Standarów Ochrony Małoletnich;

g. monitorowania realizacji wytycznych zawartych w Standardach Ochrony Małoletnich.

3. Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń jest zobowiązana do:

a. przyjęcia zgłoszenia o wystąpieniu czynnika ryzyka zagrażającego dobru dziecka;

b. przyjęcia zgłoszenia o ujawnieniu oznak krzywdzenia dziecka, krzywdzeniu dziecka, ujawnionych, zgłoszonych incydentach lub zdarzeniach zagrażających dobru dziecka;

c. przyjęcia zgłoszenia o podejrzeniu lub niewłaściwym udostępnieniu, rozpowszechnianiu, wykorzystaniu wizerunku dziecka lub sytuacjach z tym związanych;

d. przekazania zgłoszenia osobie odpowiedzialnej za podejmowanie interwencji oraz Kierownictwu Podmiotu, a w sytuacji bezpośredniego zagrożenia zdrowia lub życia dziecka natychmiastowe zawiadomienie Policji.

4. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji jest zobowiązana do:

a. dokumentowania zgłoszeń, ich weryfikacji oraz informowania Kierownictwa Podmiotu
o bieżących ustaleniach w sprawie;

b. zawiadomienie sądu opiekuńczego;

c. złożenia zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego;

d. prowadzenia rejestru interwencji i archiwizacji dokumentacji.

5. Osoba odpowiedzialna za udzielanie wsparcia dziecku jest zobowiązana do:

a. opracowania planu wsparcia dziecka uwzględniającego współpracę z psychologiem
i rodzicami, opiekunami prawnymi dziecka;

b. wsparcia dziecka według poniższych zasad:

1. zadbanie o bezpieczeństwo dziecka, w tym odizolowanie go od źródeł krzywdzenia;

2. zadbanie o dobrostan dziecka, zajęcie się bieżącymi potrzebami np.: potrzebami fizjologicznymi;

3. przyjrzenie się czynnikom ryzyka krzywdzenia dziecka i podjęcie działań profilaktycznych;

4. okazanie dziecku życzliwości, zaufania, zainteresowanie się jego samopoczuciem, a także wsparcie w powrocie do aktywności;

5. skierowania dziecka i/lub jego rodziców, opiekunów wedle potrzeb do instytucji oferujących: poradnictwo, konsultacje psychologiczne, terapię uzależnień, terapię
dla sprawców przemocy, grupy wsparcia, warsztaty umiejętności wychowawczych np.: poradnie psychologiczno-pedagogiczne, ośrodki opieki psychologicznej i psychoterapeutycznej dla dzieci i młodzieży, ośrodki pomocy społecznej, lokalne organizacje pozarządowe;

6. monitorowania wsparcia udzielanego dziecku;

7. modyfikacji planu wsparcia w zależności od potrzeb.

§ 9

Szkolenia dotyczące Standardów Ochrony Małoletnich.

1. Kierownictwo Podmiotu zabezpiecza szkolenia oraz wdrożenia Standardów Ochrony Małoletnich.

2. Podmiot zaznajamia dzieci oraz ich rodziców, opiekunów z treścią Standardów Ochrony Małoletnich poprzez ich umieszczenie na stronie internetowej Podmiotu oraz siedzibie Podmiotu.

3. Szkolenia członków personelu odbywają się nie rzadziej niż raz na dwa lata. Przeszkolenie nowych członków personelu odbywa się przed ich przystąpieniem do pracy z dziećmi.

Rozdział III

Procedury interwencji w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa dziecka.

§ 10

Zasady ogólne

1. Procedura interwencji uzależniona jest od form kwalifikacji zagrożenia bezpieczeństwa dzieci.

2. Typy zagrożenia bezpieczeństwa dzieci są następujące:

a. przestępstwo na szkodę dziecka np. wykorzystanie seksualne, znęcanie się nad małoletnim;

b. inna forma krzywdzenia, niebędącej przestępstwem np. krzyk, kary fizyczne, poniżanie;

c. zaniedbanie potrzeb życiowych dziecka np. związanych z żywieniem, higieną
lub zdrowiem.

3. Ustala się następującą kwalifikację osób zagrażających bezpieczeństwu dzieci:

a. osoby dorosłe (personel, osoby trzecie);

b. opiekunowie dzieci;

c. inne dziecko.

4. Członek personelu posiadający informację (niezależnie od jej źródła) lub podejrzenie o tym, że dziecko jest krzywdzone ma on obowiązek sporządzenia notatki służbowej i przekazania uzyskanej informacji bezpośrednio osobie odpowiedzialnej za prowadzenie interwencji. Notatka może mieć formę pisemną lub mailową.

5. Jeżeli zgłoszono krzywdzenie ze strony osoby wyznaczonej do prowadzenia interwencji, wówczas interwencja prowadzona jest przez inną osobę wyznaczoną przez Kierownictwo Podmiotu.

6. Osoba odpowiedzialna za podejmowanie interwencji niezwłocznie powiadamia Kierownictwo Podmiotu o przyjęciu zgłoszenia i rozpoczęciu adekwatnej do zgłoszenia interwencji.

7. Do udziału w interwencji można włączyć specjalistów, w szczególności psychologów w celu udzielenia wsparcia podczas przeprowadzenia rozmowy z dzieckiem na temat jego trudnych doświadczeń.

8. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji jest zobowiązana:

a. rozpoznać typ zagrożenia bezpieczeństwa dziecka;

b. ustalić przebieg zdarzenia oraz jego wpływ na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka, w tym przeprowadzić rozmowy z dziećmi, ich opiekunami i osobą, której dotyczy interwencja;

c. w przypadku zagrożenia życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu dziecka, niezwłocznie zawiadomić służby (Policja, Pogotowie Ratunkowe) dzwoniąc pod numer 112 lub 999;

d. zawiadomić opiekunów dziecka o obowiązku i zamiarze zgłoszenia podejrzenia o krzywdzeniu dziecka do odpowiedniej instytucji (prokuratura, Policja, sąd rodzinno-opiekuńczy, najbliższy ośrodek pomocy społecznej) jeżeli zachowanie wypełnia znamiona przestępstwa;

e. złożyć zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa do prokuratury lub Policji;

f. udzielić wszelkich niezbędnych informacji na żądanie instytucji państwowych;

g. sporządzić Kartę Interwencji;

h. poinformować opiekunów dziecka na piśmie w przypadku niepotwierdzenia zagrożenia bezpieczeństwa dziecka, w sytuacji gdy to opiekunowi zgłosili zagrożenie bezpieczeństwa.

9. Personel, który w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych jest w posiadaniu informacji o krzywdzeniu dziecka lub posiada informacje związane ze sprawą, zobowiązuje się do zachowania poufności, z wyłączeniem sytuacji przekazywania informacji uprawnionym instytucjom podejmującym działania interwencyjne.

§ 11

Krzywdzenie dziecka przez osobę dorosłą

1. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji organizuje spotkanie z opiekunami dziecka, którym przekazuje informacje o zdarzeniu oraz o potrzebie lub możliwości skorzystania ze specjalistycznego wsparcia.

2. W przypadku, gdy opiekunowie dziecka nie wykazują zainteresowania pomocą dziecku, ignorują zdarzenie lub w inny sposób nie wspierają dziecka, które doświadczyło krzywdzenia, osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji sporządza wniosek o wgląd w sytuację rodziny i kieruje go do właściwego sądu rodzinnego.

4. W przypadku zaistnienia znamion przestępstwa, osoba odpowiedzialna
za przeprowadzenie interwencji oczekuje na ustalenia organów ścigania. Powstrzymuje się od dalszego wyjaśniania sprawy i przekazuje informacje osobie odpowiedzialnej
za opracowanie planu wsparcia.

5. Krzywdzenie dziecka, niebędące przestępstwem, stwierdzone w odniesieniu do osoby dorosłej niebędącej personelem Podmiotu (np. inny rodzic) skutkuje rozpoczęciem interwencji. Po jej zakończeniu i stwierdzeniu krzywdzenia dziecka, należy zastosować środki mające na celu odizolowanie sprawcy od dziecka.

6. Krzywdzenie dziecka, niebędące przestępstwem, stwierdzone w odniesieniu do osoby dorosłej niebędącej personelem Podmiotu, zaś będącej personelem innego pracodawcy świadczącego na rzecz Podmiotu usługi (np. opieka medyczna, ochrona, obsługa techniczna, usługi trenerskie) skutkuje rozpoczęciem interwencji i przekazaniem informacji do Usługodawcy. Usługodawca zobowiązany jest do przeprowadzenia postępowania w celu wyciągnięcia konsekwencji służbowych wobec swojego pracownika. Po zakończeniu interwencji i stwierdzeniu krzywdzenia dziecka, osoba ta nie może być w gronie personelu świadczącego usługi na rzecz Podmiotu.

§ 12

Krzywdzenie przez opiekuna dziecka

1. Przyjęcie zgłoszenia krzywdzenia dziecka przez opiekuna, poza zajęciami organizowanymi przez Podmiot zobowiązuje osobę odpowiedzialną za prowadzenie interwencji
do przeprowadzenia rozmowy z dzieckiem w obecności psychologa, a także innymi osobami mającymi lub mogącymi mieć wiedzę o zdarzeniu i o sytuacji osobistej, w tym rodzinnej, zdrowotnej dziecka.

2. Stwierdzenie innej formy krzywdzenia, niż popełnienie przestępstwa ze strony opiekunów lub innych domowników, zobowiązuje osobę odpowiedzialną za prowadzenie interwencji do:

a) zawiadomienia funkcjonariuszy Policji w celu wypełnienia formularza „Niebieska Karta – A”, w przypadku gdy zachowanie wobec dziecka stanowi przemoc domową;

b) występuje się do sądu rodzinnego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania dziecka o wgląd w sytuację rodziny, w przypadku gdy zachowanie nie stanowi przemocy domowej, a dziecko doświadcza zaniedbania lub relacje rodzinne są w jakiś sposób nieprawidłowe np.: rodzice są niewydolni wychowawczo;

3. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji organizuje spotkanie/a z pełnoletnim członkiem rodziny, niebędącym osobą stosującą przemoc, któremu przekazuje informacje
o zdarzeniu, ewentualnej interwencji oraz o potrzebie/możliwości skorzystania
ze specjalistycznego wsparcia, w tym u innych organizacji lub służb.

§ 13

Krzywdzenie rówieśnicze

1. Zaistnienie podejrzenia krzywdzenia dziecka przez inne dziecko przebywające na zajęciach organizowanych przez Podmiot, zobowiązuje osobę odpowiedzialną za prowadzenie interwencji do przeprowadza rozmowy, zarówno z dzieckiem podejrzewanym o krzywdzenie i jego opiekunami, jak i z dzieckiem doświadczającym krzywdzenia i jego opiekunami. Rozmowy te powinny być przeprowadzane osobno. Dla dziecka krzywdzącego oraz krzywdzonego sporządza się oddzielnie karty interwencji.

2. Podczas rozmowy z osobami wymienionymi w pkt. 1, należy ustalić przebieg zdarzenia i jego wpływ na zdrowie fizyczne i psychiczne dziecka krzywdzonego.

3. Celem działań i rozmów, dotyczących dziecka krzywdzącego, przeprowadzanych przez osobę odpowiedzialną za prowadzenie interwencji jest ustalenie, czy dziecko podejrzewane o krzywdzenie innego dziecka samo nie doświadcza przemocy lub innych form krzywdzenia ze strony swoich rodziców/opiekunów, innych dorosłych bądź inne dzieci, które to działania mogą być przyczyną zachowania wobec innych dzieci.

4. Wspólnie z opiekunami dziecka krzywdzącego należy opracować plan działania, w celu zmiany niepożądanych zachowań u dziecka.

5. Z opiekunami dziecka krzywdzonego należy opracować plan wsparcia, uwzględniając w nim sposoby odizolowania go od źródeł zagrożenia.

6. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji jest zobowiązana:

a. sporządzić wniosek o wgląd w sytuację rodziny, który kieruje do właściwego miejscowo sądu rodzinnego, w przypadku, gdy z rozmowy z opiekunami wynika, że nie są oni zainteresowani pomocą dziecku, ignorują zdarzenie lub w inny sposób nie wspierają dziecka, które doświadczyło krzywdzenia;

b. poinformować, pisemnym oświadczeniem, właściwy miejscowo sąd rodzinny lub Policję, jeżeli osobą podejrzewaną o krzywdzenie jest dziecko w wieku od 13 do 17 lat, a jego zachowanie jest czynem karalnym;

c. poinformować, pisemnym zawiadomieniem, właściwą miejscowo jednostkę Policji lub prokuratury, jeżeli osobą podejrzewaną o krzywdzenie jest dziecko powyżej 17 lat, a jego zachowanie stanowi przestępstwo.

§ 14

Plan wsparcia

1. Osoba odpowiedzialna za udzielanie wsparcia, po otrzymaniu informacji od osoby odpowiedzialnej za interwencję jest zobowiązana do opracowania planu wsparcia dla dziecka poddawanego krzywdzeniu.

2. Plan powinien zawierać wskazania dotyczące podjęcia przez podmiot działań w celu zapewnienia dziecku bezpieczeństwa, w tym:

a. sposoby odizolowania go od źródeł zagrożenia;

b. wsparcia, jakie podmiot zaoferuje dziecku;

c. skierowania dziecka do specjalistycznej placówki pomocy dziecku, jeżeli istnieje taka potrzeba.

3. Plan wsparcia powinien być opracowany wspólnie z opiekunami dziecka i omówiony
z dzieckiem. W przypadku, gdy opiekun jest osobą krzywdzącą dziecko, wówczas plan należy opracować w porozumieniu z drugim opiekunem dziecka.

4. Plan wsparcia powinien uwzględniać możliwości korzystania z zasobów Podmiotu,
ale także dostępnych placówek specjalistycznych.

5. Osoba odpowiedzialna za udzielanie wsparcia jest zobowiązana do stałego monitorowania realizacji planu wsparcia, nie rzadziej niż raz na miesiąc.

Rozdział III

Rekrutacja personelu

§ 15

1. Przed powierzeniem wykonywania pracy lub zadań polegających na pracy z dzieckiem, należy ustalić kwalifikacje tej osoby oraz podjąć działania w celu ustalenia, czy posiada kompetencje do pracy z dzieckiem w zakresie podejmowanych działań oraz wykluczyć ryzyko wystąpienia z jej strony zagrożenia dla dobra dzieci.

2. W trakcie rekrutacji należy uzyskać od kandydata/kandydatki:

a. dane osobowe takie jak imię (imiona) i nazwisko, datę urodzenia, dane kontaktowe, potwierdzone sprawdzeniem dokumentu tożsamości;

b. informację z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności w zakresie przestępstw określonych w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2023 r. poz. 172 oraz z 2022 r. poz. 2600), lub za odpowiadające tym przestępstwom czyny zabronione określone w przepisach prawa obcego.

3. Przed nawiązaniem współpracy z daną osobą, Kierownictwo Podmiotu ma obowiązek sprawdzić czy osoba ta figuruje w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym (Rejestr z dostępem ograniczonym oraz Rejestr osób w stosunku do których Państwowa Komisja do spraw przeciwdziałania wykorzystaniu seksualnemu małoletnich poniżej lat 15 wydała postanowienie o wpisie w Rejestrze). Pracownik Podmiotu dokonujący sprawdzenia
w Rejestrze dokonuje stosownej adnotacji na umowie z daną osobą, opatrując
ją własnoręcznym podpisem.

4. Osoba, posiadająca obywatelstwo innego państwa niż Rzeczpospolita Polska, przedkłada pracodawcy informację z rejestru karnego państwa obywatelstwa uzyskiwaną do celów działalności zawodowej wiązanej z kontaktami z dziećmi. Składa także oświadczenie o państwie lub państwach, w których zamieszkiwała w ciągu ostatnich 20 lat, innych niż Rzeczpospolita Polska i państwo obywatelstwa, oraz jednocześnie przedkłada Kierownictwu Podmiotu informację z rejestrów karnych tych państw uzyskiwaną do celów działalności zawodowej związanej z kontaktami z dziećmi. Jeżeli prawo państwa, nie przewidują wydawania informacji do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi, przedkłada się informację z rejestru karnego tego państwa.

5. W przypadku, gdy prawo państwa, z którego ma być przedłożona informacja z rejestru karnego nie przewiduje jej sporządzenia lub w danym państwie nie prowadzi się rejestru karnego, składa Kierownictwu Podmiotu oświadczenie o tym fakcie wraz z oświadczeniem, że nie była prawomocnie skazana w tym państwie za czyny zabronione odpowiadające przestępstwom określonym w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz nie wydano wobec niej innego orzeczenia, w którym stwierdzono, iż dopuściła się takich czynów zabronionych, oraz że nie ma obowiązku wynikającego z orzeczenia sądu, innego uprawnionego organu lub ustawy stosowania się do zakazu zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności, związanych z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich, lub z opieką nad nimi.

6. Powyższe oświadczenia są składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.

7. Osoba przyjęta na stanowisko związane z pracą z dziećmi musi bezwzględnie podpisać następujące oświadczenia:

a) oświadczenie o zapoznaniu się ze Standardami Ochrony Małoletnich Podmiotu i zobowiązaniu się do jej przestrzegania;

b) oświadczenie o krajach zamieszkania w ciągu ostatnich 20 lat, innych niż Rzeczypospolita Polska;

c) oświadczenie dotyczące niekaralności za przestępstwa na szkodę dzieci (jeżeli z ważnych powodów nie może przedstawić informacji niekaralności pochodzącej z krajowych rejestrów karnych).

8. Oświadczenia zostają włączone do akt osobowych personelu, a w przypadku ich braku dołączone do umowy cywilnoprawnej.

9. Personel usługodawców, świadczących usługi na rzecz Podmiotu zobowiązany jest do stosowania niniejszych standardów, przy jednoczesnym obowiązku posiadania standardów ochrony małoletnich przez usługodawcę.

10. Brak zgody na podpisanie któregokolwiek dokumentu uniemożliwia dopuszczenie tej osoby do pracy z dziećmi.

Rozdział IV

Zasady ochrony wizerunku dziecka

§ 16

1. Podmiot zapewnia ochronę danych osobowych dzieci zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

2. Wizerunek dziecka może być rejestrowany podczas zajęć terapeutycznych w Podmiocie za zgodą rodzica lub opiekuna prawnego. Jeżeli wizerunek dziecka stanowi jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, impreza okolicznościowa, terapeutyczna lub edukacyjna, terapia w formie grupowej, zgoda opiekunów prawnych dziecka nie jest wymagana.

3. Pisemna zgoda opiekuna dziecka, powinna zawierać informacje, gdzie będzie umieszczony zarejestrowany wizerunek i w jakim kontekście będzie wykorzystywany.

4. Podmiot przechowuje materiały zawierające wizerunek dzieci w sposób zgodny z prawem i bezpieczny dla dzieci.

5. Publikowane zdjęcia/nagrania przedstawiające wizerunek dzieci nie są podpisywane informacjami identyfikującymi dziecko z imienia i nazwiska.

6. Podmiot dąży do zmniejszenia i wyeliminowania ryzyka kopiowania i niestosownego wykorzystania zdjęć/nagrań dzieci poprzez przyjęcie następujących reguł:

a. dzieci, których wizerunek jest utrwalony na nagraniu/zdjęciu muszą być ubrane, a sytuacja zdjęcia/nagrania nie jest dla dziecka poniżająca, ośmieszająca ani nie ukazuje go w negatywnym świetle;

b. zdjęcia/nagrania dzieci powinny się koncentrować na czynnościach wykonywanych przez dzieci i w miarę możliwości przedstawiać dzieci w grupie, a nie pojedyncze osoby.

7. Wszelkie podejrzenie i problemy dotyczące niewłaściwego rozpowszechniania wizerunków dzieci należy zgłaszać osobie odpowiedzialnej za prowadzenie interwencji.

Rozdział V

Ewaluacja Standardów

§ 17

1. Osoba odpowiedzialna za politykę ochrony dzieci przeprowadza wśród personelu
oraz opiekunów i ich dzieci raz na 2 lata ankietę monitorującą poziom znajomości
i przestrzegania Standardów Ochrony Małoletnich, w której możliwe jest także zgłaszanie potrzeby wprowadzenia zmian do treści Standardów Ochrony Małoletnich.

2. Na podstawie ewaluacji oraz oceny zgodności Standardów Ochrony Małoletnich z obowiązującymi przepisami prawnymi, osoba odpowiedzialna za politykę ochrony dzieci, sporządza raport, który następnie przekazuje Kierownictwu Podmiotu. Raport powinien zawierać propozycje ewentualnych zmian Standardów Ochrony Małoletnich.

Rozdział VI

Informacje o ogłoszeniu i dostępności Standardów Ochrony Małoletnich.

§ 18

Ogłoszenie Standardów Ochrony Małoletnich oraz ich aktualizacje, następują w sposób dostępny dla personelu, dzieci i ich opiekunów oraz innych zainteresowanych osób, poprzez zamieszczenie na stronie internetowej Podmiotu oraz udostępnieniu do wglądu w siedzibie Podmiotu.

§ 19

1. Standardy Ochrony Małoletnich wchodzą w życie z dniem ich przyjęcia przez Śląskie Centrum Terapeutyczne reprezentowane przez firmę CYROŃ Agnieszka Cyroń, ul. 1 Maja 284 w Rudzie Śląskiej, tj. 12.08.2024 r.